IBS a zagrożenie życia

Zespół jelita drażliwego nie jest chorobą zagrażającą życiu pacjenta, nie wywołuje trwałych uszkodzeń jelita i nie prowadzi do żadnych poważnych powikłań. Zaburzenie wywiera jednak znaczny wpływ na jakość życia chorego. Większość osób zgłasza się do lekarza dopiero, gdy nasilenie objawów klinicznych jest już znaczne, a czasami utrudnia normalne funkcjonowanie w życiu osobistym i zawodowym.

 

 

IBS a życie w społeczeństwie

Chociaż IBS to jedna z najczęściej występujących chorób układu pokarmowego, to wciąż mało znane zaburzenie. Wiedza na jego temat jest ograniczona i powierzchowna, a chorujący często wstydzą się przyznać do swojej dolegliwości. Większość zdrowych osób, nie potrafi powiedzieć, na czym polega zespół jelita drażliwego. Niektórzy uważają, że choroba dotyczy tylko tych osób, które nie radzą sobie z problemami życia codziennego – faktycznie, początkowo, zespół jelita drażliwego wiązany był przez lekarzy tylko ze stresem, ale bardziej zaawansowane badania udowodniły, że choroba ma podłoże funkcjonalne i emocjonalne.

Jelito grube to organ bardzo wrażliwy na stres. Dobrze wiedzą o tym osoby, które reagują biegunką w każdej sytuacji stresującej. Intensywny tryb życia nie oznacza, że osoba, która go prowadzi zachoruje na zespół jelita drażliwego. Wszystko zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu, wrażliwości i sposobu radzenia sobie ze stresem.

 

IBS a zmiany anatomiczne

Zespół jelita nadwrażliwego to choroba układu pokarmowego polegająca na zaburzeniach funkcji jelita cienkiego i grubego. Nie jest ona zespołem organicznym wskazującym na zmiany strukturalne w narządach wewnętrznych, lecz zespołem funkcjonalnym.

 

Objawy zaburzenia nie mają nic wspólnego ze zmianami anatomicznymi w jamie brzusznej lub stanem zapalnym jelit. Badania ogólnego stanu pacjenta i stanu poszczególnych narządów nie wykazują nieprawidłowości.

 

Rola jelit

Najważniejsze procesy trawienia zachodzą w jelicie cienkim – części układu pokarmowego, który bierze udział także we wchłanianiu pokarmów oraz wydalaniu niestrawionych resztek. To tam trafiają pogryzione pokarmy oraz płyny wstępnie przetrawione w żołądku. W wyniku trawienia miazgi pokarmowej za pośrednictwem soku trzustkowego i wydzieliny błony śluzowej jelita, powstają kwasy tłuszczowe, glukoza oraz aminokwasy. Związki te trafiają do krążenia za pośrednictwem mikrokosmków komórek jelitowych. Za przesuwanie treści pokarmowej odpowiada perystaltyka, czyli czynność mięśni, aktywność skurczowa. Jelito cienkie uchodzi do jelita grubego, którego rola polega przede wszystkim na wchłanianiu wody oraz elektrolitów, a także formowaniu, magazynowaniu i wydalaniu kału.

 

 

Zespół jelita drażliwego STATYSTYCZNIE IBS jest jednym z najczęstszych zaburzeń czynnościowych jelit. Cierpi na niego ok. 50% wszystkich chorujących na dolegliwości żołądkowo-jelitowe.   Szacuje się, że na zespół jelita drażliwego choruje od 10% do 20% populacji ludzkiej. Dwa razy częściej na zespół jelita drażliwego chorują kobiety (niektórzy podkreślają, że taka prawidłowość wynikać można z tego, że kobiety badają się częściej niż mężczyźni). Zazwyczaj choroba pojawia się w wieku 30-40 lat. Częściej choroba dotyka osoby wrażliwe lub narażone są na długotrwały stres. Zdaniem niektórych IBS jest chorobą związaną z rozwojem cywilizacji. Współczesny tryb życia prowadzi do stopniowego wzrostu liczby chorych. Zespół bardziej rozpowszechniony w krajach uprzywilejowanych.

 

Pacjentom, którzy rozpoczynają walkę z objawami zespołu jelita drażliwego, zaleca się zmianę trybu życia, unikanie sytuacji stresujących i podjęcie regularnej aktywności fizycznej. Ważny jest też sen, na który powinno się poświęcać przynajmniej 7h dziennie.

 

Bez względu na to, czy objawem dominującym jest biegunka, czy zaparcia, należy spożywać około 5 niewielkich posiłków dziennie i poświęcać na to wystarczającą ilość czasu (nie jeść w pośpiechu). W diecie należy ograniczyć ilość spożywanych tłuszczów, a zwiększyć ilość białek i błonnika. Wrogiem chorych na IBS są używki, takie jak alkohol, papierosy i kawa.