Leczenie farmakologiczne w zespole jelita drażliwego opiera się na zwalczaniu objawów zaburzenia.
O tym, jakie leki należy zastosować u chorego na zespół jelita drażliwego, decyduje lekarz. Bardzo często pacjenci trafiają do gabinetu lekarskiego dopiero, gdy objawy choroby są już bardzo uciążliwe, a żaden z leków dostępnych bez recepty nie pomaga.
Przykładowo, przyjmowanie leków przeciwbiegunkowych bez recepty u chorych na IBS zazwyczaj jest bezskuteczne. Dzieje się tak ponieważ tego typu leki dedykowane są biegunkom wywołanym przez bakterie lub wirusy.
W zaparciowej postaci zespołu jelita drażliwego pacjenci często, na własną rękę, stosują leki przeczyszczające, które powinny być traktowane jako ostateczność. Długotrwałe przyjmowanie tego typu specyfików spowodować może zmiany zwyrodnieniowe układu nerwowego jelit.
Wśród środków stosowanych w terapii zespołu jelita drażliwego wymienić można leki:
- przeciwbiegunkowe
- przeciwzaparciowe
- przeciwwzdęciowe
- rozkurczowe
- antydepresyjne – w biegunkach przepisywane są trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD [rzadziej ze względu na nowszej generacji leki]) a w zaparciach selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) czasami przepisuje się je nie ze względu na depresję i złe samopoczucie, ale dlatego, ponieważ zmniejszają odczucie bólu i poprawiają ogólne samopoczucie chorego. Antydepresanty stosuje się również w celu zmobilizowania organizmy do wytwarzania serotoniny, która produkowana jest nie tylko w mózgu, ale także w błonie śluzowej jelit. Zaburzenia poziomu serotoniny w układzie pokarmowym wiąże się z nieprawidłową perystaltyką jelit.
- antybiotyki – stosowane u pacjentów z biegunką
- probiotyki – łagodzą objawy u pacjentów z biegunką i wzdęciami, u których zespół jelita drażliwego związany jest z zaburzeniami w jelitowej florze bakteryjnej.